Ήταν εκείνες οι φουρνιές των Ελλήνων αθλητών την περασμένη δεκαετία που μας έμαθαν ξανά, είκοσι χρόνια μετά τον Γκάλη και τα υπόλοιπα παιδιά το ’87, πως μπορούμε να νικήσουμε τους ξένους…
Πάνω στις δικές τους πλάτες χτίσαμε ένα κομμάτι από τον εθνικό μας μύθο, προσθέσαμε λίγη παραπάνω περηφάνια σε μια εποχή που το χρειαζόμασταν πολύ. Αθλητές όπως ο Κεντέρης, η Θάνου ή η Δεβετζή κέρδισαν πολλά μέσα από τις επιτυχίες τους στο στίβο, αλλά η αλήθεια είναι πως σε ό,τι αφορά την ψυχολογία ενός ολόκληρου λαού, επέστρεψαν πίσω πολλαπλάσια.
Όπως συμβαίνει με πολλά είδωλα, έφτασε γι’ αυτούς η καταραμένη στιγμή της αποκαθήλωσης. Για τους δύο πρώτους η πτώση ήρθε εκείνο το βράδυ με το περίφημο «τροχαίο ατύχημα» στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004, όταν ακόμη το έθνος ζούσε τη δική του αυταπάτη και το απέδειξε με τη γιούχα του στο ΟΑΚΑ, η Πηγή όμως είχε γλιτώσει. Όπως αποδείχτηκε, προσωρινά…
Ήταν ντοπαρισμένη, λοιπόν, η Δεβετζή όταν κέρδιζε τα μετάλλια. Σύμφωνα με την IAAF, με τη βοήθεια ουσιών κόντραρε στα ίσια την Μπανγκό, την Λεμπέντεβα, την Ριμπάκοβα και αργότερα εκείνο το εβένινο άτι από την Κούβα, την Σαβίνιε.
Η αλήθεια είναι πως στο άκουσμα της είδησης η πρώτη αντίδραση ήταν πως η Πηγή μας πλήγωσε πολύ… Ελάχιστα λεπτά μετά ήρθε η λογική να βουτήξει στο συναίσθημα και να αποκαταστήσει τις ισορροπίες. Ντοπέ η Δεβετζή. Τελεία. Η ιστορία του παγκοσμίου αθλητισμού είναι γεμάτη από ανάλογες περιπτώσεις. Για την ακρίβεια έχει «μπουκώσει» τόσο πολύ που μαρτυρά πως το να συνεχίζεις να προσεγγίζεις το θέμα σήμερα με την αφέλεια της δεκαετίας του ’80 είναι μπανάλ και παρωχημένο.
Ορισμένοι δεν θα ασχοληθούν καν με την περίπτωσή της αφού ανήκει στο παρελθόν. Άλλοι θα μιλήσουν για τους κακούς ξένους που κυνηγούν τους Έλληνες. Μερικοί θα τρέξουν να συμπληρώσουν πως με τη συμπεριφορά της μας ντρόπιασε και πως δεν είναι όλοι έτσι. Κάποιοι θα διαφωνήσουν και θα υποστηρίξουν ακριβώς το αντίθετο, πως όλοι είναι έτσι. Ο καθένας από εμάς θα συνεχίσει να έχει τη γνώμη του, η οποία ποσώς θα διαφοροποιηθεί εξαιτίας ενός, ακόμη, κρούσματος.
Ο γράφων σε ετούτες εδώ τις αράδες προσθέτει απλά τη δική του… Καμία έκπληξη, καμιά οργή, κανένα συναίσθημα «προδοσίας» από αυτήν την εξέλιξη που είναι μεν δυσάρεστη, αλλά μόνο για την ίδια και την υστεροφημία της. Η Δεβετζή ήταν, είναι και θα παραμείνει μία από τις μεγαλύτερες αθλήτριες που έβγαλε ποτέ αυτός ο τόπος. Δεν εμφανίστηκε μια μέρα από το πουθενά, ουρανοκατέβατη κι άρχισε να κατακτά μετάλλια. Μετά από αμέτρητες ώρες προπόνησης, τόνους ιδρώτα, πίκρες, χαρές, τραυματισμούς και θυσίες, έφτασε στο σημείο να μας κάνει να νιώθουμε ένα μαζί της κάθε φορά που ξεκινούσε μια προσπάθεια. Σε κάθε άλμα της προσπαθούσε να κουβαλήσει στην πλάτη της τις προσωπικές της φιλοδοξίες, τα όνειρά της, τη ματαιοδοξία της αλλά κι ένα κομμάτι από τη δική μας ανάγκη για επιτυχία. Τη λαχτάρα, τις απαιτήσεις και τα «θέλω» μας. Και κατάφερε μια χαρά να τα κουμαντάρει όλα αυτά. Να σταθεί στο ύψος των απαιτήσεων που υπάρχουν στη ζωή ενός αθλητή. Και αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς, δίχως στοιχεία, αποδείξεις και εισαγγελείς, οφείλουμε να παραδεχθούμε πως μέρος της ζωής ενός αθλητή τόσο υψηλού επιπέδου είναι και το ντόπινγκ.
Σε αντίθεση λοιπόν με όσα ηθικοπλαστικά και χιλιοειπωμένα ακουστούν, Πηγή -και συγγνώμη για τον ενικό, αλλά τόσες φορές «πηδήξαμε» μαζί- μόνο ένα πράγμα στην καριέρα σου έχει στεναχωρήσει και πληγώσει πολλούς από εμάς εκεί έξω. Που δεν κατάφερες μια φορά να πάρεις ένα χρυσό μετάλλιο κόντρα σ’ εκείνα τα «καθαρά» από ουσίες θαύματα της φύσης που βρέθηκαν μπροστά σου…
Ακολουθήστε τον bwinΣΠΟΡ FM 94.6 στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα από την Ελλάδα και τον κόσμο.
